Choroba Alzheimera u bliskiej osoby – jak nie poddać się bezradności i gdzie szukać pomocy?
Zdiagnozowanie u bliskiej osoby choroby Alzheimera dla wielu osób brzmi jak wyrok. Oznacza bowiem dla nich konieczność patrzenia jak ukochany współmałżonek, rodzic, babcia lub dziadek zmienia się nie do poznania, traci samodzielność, możliwość komunikacji, a ostatecznie także świadomość.
Sytuacja ta jest trudna nie tylko pod względem emocjonalnym, ale wymaga również znacznej zmiany własnego stylu życia i zorganizowania go tak, aby móc opiekować się bliską osobą i w tych trudnych chwilach dać jej poczucie bliskości, rodzinnego ciepła i miłości. Wiele osób odczuwa jednak bezradność wobec takiej sytuacji. Jak się jej nie poddać i na jaką pomoc ze strony opiekuna osób starszych można liczyć?
Choroba Alzheimera zaczyna się niewinnie
Pierwsze objawy choroby Alzheimera są bardzo nieoczywiste. To tak w zasadzie drobiazgi, takie jak trudność z przypomnieniem sobie jakiegoś słowa, niedawnego zdarzenia lub świeżo poznanej informacji, które mogą zdarzyć się każdemu, nawet młodej osobie. Początkowym stadiom Alzheimera często towarzyszy również apatia i przygnębienie. Chorobę diagnozuje się na podstawie wywiadu i obserwacji pacjenta, a także pomocniczo – tomografu, rezonansu i badania PET. Zdiagnozowanie choroby jest trudne do zaakceptowania zarówno, dla pacjenta, jak i członków rodziny, bo początki tego schorzenia nie różnią się wiele od zwykłych objawów starzenia się. Wiele osób myśli również, że aktywność intelektualna i zdrowy tryb życia może zmniejszyć możliwość wystąpienia choroby. Niestety dotychczasowe badania nie wykazują takiej zależności.
Życie z chorobą Alzheimera
Od samego początku osoba chora na Alzheimera potrzebuje pomocy rodziny. Początkowo chodzi głównie o wsparcie psychiczne i poczucie bliskości. Jednak trzeba być gotowym na to, że z biegiem czasu samodzielność będzie coraz mniejsza, znacznie utrudnione stanie się mówienie i poruszanie. Niestety nie ma jednoznaczniej odpowiedzi na pytanie, jak szybko następuje proces demencji w przypadku choroby Alzheimera. Jest to sprawa indywidualna, jednak średnia długość życia od diagnozy wynosi około 7 lat. Mniej niż 3% pacjentów przeżywa kilkanaście lat. Trzeba jednak być gotowym na to, że ostatnie lata życia osoby z chorobą Alzheimera, to całkowite uzależnienie od opiekunów, bardzo utrudniona lub wręcz niemożliwa komunikacja, a także poruszanie.
Pomoc dla osoby z chorobą Alzheimera i jej opiekunów
Nie ma skutecznej terapii Alzheimera, a wszystkie dostępne sposoby leczenia tej choroby można nazwać paliatywnymi. Mają one na celu opóźnienie występowania bardziej zaawansowanych objawów, a także poprawę komfortu i samopoczucia pacjenta. Każda osoba, która będzie opiekować się chorym na Alzheimera, musi mieć świadomość, że to zajęcie wyczerpujące psychicznie i fizycznie zajęcie. Wymaga wiele czasu i poświęcenia, często rezygnacji z własnych planów. W wielu sytuacjach osoby cierpiącej na demencję czy chorobę Alzheimera nie można zostawić samodzielnie w domu. Warto w tym trudnym czasie skorzystać z pomocy. Najlepiej – wykwalifikowanego opiekuna osób starszych. Taka osoba nie tylko będzie mogła wyręczyć rodzinę w wielu codziennych czynnościach pielęgnacyjnych wokół osoby chorej. Opiekun osób starszych ma też bowiem szeroką wiedzę z zakresu opieki pielęgniarskiej, więc chory, oprócz towarzystwa i troski będzie miał fachową pieczę.
Wsparcie rodziny i pomoc opiekuna dla osoby chorej na Alzheimera
Dla osoby chorej na Alzheimera czy szerzej – cierpiącej na demencję, najważniejsze jest, aby ostatnie lata, miesiące czy tygodnie świadomości spędzić z najbliższymi. W związku z charakterem choroby, bliskość i wsparcie emocjonalne jest kluczowym elementem terapii. To również ważny argument za tym, aby skorzystać z opieki wykwalifikowanego opiekuna – można wówczas pozostały czas poświęcić na dotrzymywanie sobie towarzystwa. Jest to możliwość, z której mogą skorzystać również osoby mieszkające za granicą, w Anglii czy Niemczech, gdzie najczęściej nie mogą liczyć na szerszą pomoc dalszej rodziny.
Alzheimer – nie poddaj się bezradności
Fakty są bezlitosne – Alzheimer to śmiertelna choroba o nieznanym podłożu i bez skutecznej terapii. Zdiagnozowanie jej u bliskiej osoby to zawsze trudny moment, ale najgorszym, co można zrobić w tym momencie to poddać się bezradności. Zapewnienie należytej opieki i troski osobie chorej na Alzheimera będzie z pewnością wymagało dużo poświęcenia, także zmiany swoich planów, a nawet całkowitej rezygnacji z części z nich. Jednak, korzystając z asysty wykwalifikowanej pomocy opiekuna osób starszych, dostanie się szansę na spędzenie czasu z ukochaną osobą, a także zapewnienia jej wsparcia, przede wszystkim duchowego i emocjonalnego, w ostatnim okresie jej życia.